Babette Holtmann en Hans Kunneman lieten hun publiek ademloos kijken naar de reis die een zieltje maakt. Gelukkig rondzwevend in de hemel, het hiernamaals of de eeuwigheid, (’t is maar hoe je het noemt) is een zieltje nieuwsgierig wat er op die blauwe planeet Aarde voor leven is. “Ga kijken!”, zegt haar beschermengel. Ze waagt de sprong, komt terecht in een baarmoeder, wordt geboren, groeit op met ups en downs, krijgt relaties in vriendschap, liefde en werk en gaat tenslotte, als het aards lichaam op is, weer naar huis. Poëtische teksten, lieve liedjes, sprankelende muziek, het was er allemaal. En hoe mooi: tijdens het liedje: “Licht als een veertje” dwarrelde er van boven uit de bomen rond het amfitheater een donsveertje in een zonnestraal naar beneden. Toeval, of toch niet……?
